- tebaiyyet
- arapça تبعيت uyrukluk.
Osmanlı Türkçesi Sözlüğü. 2008.
tebaiyyet
Look at other dictionaries:
tebaiyyet — (A.) [ ﺖﻴﻌﺒﺕ ] uyrukluk … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
TEBAİYYET — Uyma, tabi olma. İtaat, inkıyad ve imtisal etme … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUKTEDÂ-BİH — Kendisine tebaiyyet edilen. Kendisine uyulan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
İTTİBA' — Tabi olma. Arkasından gitme. İtaat etme. Tebaiyyet ve imtisal etme.(Mariz bir asrın, hasta bir unsurun, alil bir uzun reçetesi: İttiba ı Kur andır! M.)(Muhabbetullah, Sünnet i Seniyyenin ittibaını istilzam edip intac ediyor. Ne mutlu o kimseye ki … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
